day,
00
month
0000
வாசமிக்க பூமலரும் மரம்
அவ்வீட்டின் நிலையாகியிருந்தது
கதவுகள் மோதி மோதி
திரும்பும் போது
தன் வாசத்தை சிந்துகிறது
வலியா மகிழ்வா
வாசத்தில் மகிழ்ந்தபடி
புரியாமல் வந்து போகின்றன கால்கள்
வண்ணத்து பூச்சிகளும் தேனீக்களும் அந்த
நிலையையே சுற்றி சுற்றி
வருகின்றன
இறகசைப்பின் தீண்டலிலும்
மென்பாதங்கள் தழுவலிலும்
பூத்து விடத் துடிக்கின்றது
அறையில் நுழைகிறது வாசம்
வாசல் கடந்து செல்லவா வேண்டாமா
என்ற படி
வாசனைகள் முடிந்து போன
இரவொன்றில் நீ
விட்டுச் சென்றது வெறும்
தீராதிருந்த என் உடலும்
உனது சோடி செருப்பு களும்
மட்டுமாகவே இருந்தது
உதிர்ந்து போன பூக்களுக்கிடையில்
காத்திருப்பை சொல்லும்
இதயமொன்றின்
துகளாவது கிடக்குமா
உதறிமடிக்கும் விரிப்பில்
தீ வளர்க்குது அவள் தேடல்
அவள் பயிர் வைத்திருந்த நிலம்
இற்று தரிசாய்க் கிடக்கின்றது
நீ எவ்வளவு உழுதாலும்
பிரண்டு படுக்க மாட்டேனென்கிறது
அவள் ஊன் தின்ற விதைகள்
முளைக்க மறுத்து
எறும்புகளுக்கு இரையாயின
நிலம் அவளைப் போலவே
கர்ப்பப் பையை
தூக்கிப் போட்டிருந்தது
கடல் சுமந்தலையும் தீவுகள்
தனக்குள் சுவடுகளை வைத்துக்
கொள்வதில்லை தண்ணீர்
.சுவை மாறுபடுவதைச் சொல்லும்
மனிதனை எத்தனை முறை கழுவினாலும்
அவனது வாசத்தை தன்னுள்
ஏற்றிக் கொள்வதேயில்லை அலைகள்
நீர் சுமந்த காதல் வாசம்
தனித் தே அலைகிறது
அவளின் காற்றிலையும் மயிர்
கற்றையாய்
கடல் சுமந்தலையும் தீவாய்
கரையாத காதலை
சுமந்தலைகிறாள்
வாசிக்க மறுக்கும் எதிர்காலத்தை
அருகில் வைத்துக் கொண்டு
அந்த நெல்
மண்ணோடு விளைந்தது
நீரோடு நனைந்தது
காற்றோடு கலந்தது
தேன் குடித்து
கலந்த வண்ணத்து பூச்சிகள்
கதிராய் ஆன பொழுதொன்றில்
அவளோடுஇல்லாமல் போயின
கதிர்களைத் தேடிய
சிறகு கூட்டங்கள் அவளைத் தேடிவந்தன
ஒருநாள் புத்தரிசி சோறாகினாள்
குலசாமி படையலாகினாள்
வாசலில் தொங்கும் மங்களத் தோரணமாகினாள்
சில குதிர்களில்
விதை நெல்லாகியது
கடைசி வரை
அந்த நெல்லுக்கு தெரிந்திருக்கவில்லை
தான் யாரென்று
—+++
